Yvo & rianne
en suramerica
Dronken worden in Hollywood, overnachten in een stoel op een Mexicaans vliegveld en wennen aan de extreme weersveranderingen in Colombia. We zijn eindelijk een beetje geland in het stadje Acacías in het departement Meta. De wifi is nu goed genoeg om een eerste reisverslag te kunnen schrijven en daarom leek het ons goed om te beginnen bij het begin! Het is half 3, donderdagmiddag en het regent buiten pijpenstelen. Een perfect moment om even wat neer te pennen. Nu we terugblikken, lijkt het wel eeuwen geleden dat we in L.A. waren, maar dit is de plek waar we ons eerste reisverslag willen laten beginnen. Sebastian heeft ons als een heer van het vliegveld gehaald op 13 april. Hij hield ons wakker door ons mee uit eten te nemen in The Grove, een soort Disneyachtig winkelcentrum in Los Angeles, waar ze voor de gelegenheid een tramlijntje hebben aangelegd die iedere dag zijn rondjes door de shoppingmall doet. Parkeren was een dingetje, want we hebben een halfuur moeten wachten tot er een plek vrij was. Amerika: het land van onbegrensde mogelijkheden. De dag erop hebben we wat rondgereden door de stad om uiteindelijk in Venice Beach op een rooftop terrace te eindigen met een biertje. Wat een prachtig uitzicht heb je dan over de stad. Op zondag de 15e deden we mee aan de legendarische Sunday Funday in West Hollywood. Zo’n zondag begint met een brunch waarbij bottomless (all you can drink) Mimosa’s bij worden geserveerd. Een Mimosa is prosecco met jus d’orange (wist ik niet). Eenmaal in de juiste stemming, vertrokken we naar het gay district van West Hollywood om te dansen en te drinken. We zijn schandalig dronken geworden, want we herinneren allebei nog maar weinig van de rest van de avond. Iets met halfnaakte gespierde gogo-dancers, gin soda’s en slap geouwehoer. De dagen erna hebben we het rustig aan gedaan en Los Angeles verkend. Een immense stad waar we beiden echt aan moesten wennen. Er zijn veel tegenstrijdigheden. Zo mag je in het centrale park op Pershing Square niet roken en niet met je hond op het gras, maar je struikelt er wel over de stinkende zwervers. America, America! Sebastian heeft ons op dinsdag de 17e gezellig uitgezwaaid, maar vlak ervoor hebben we nog een burger gegeten bij een typisch Amerikaanse burgertent In ’n Out Burger. Veel beter dan onze fastfoodketens. Hier maken ze de burgers nog vers en met gevoel. De nachtvlucht naar Mexico City verliep voorspoedig, maar de vijf uur durende overstap was een bittere pil. We hebben wat geslapen op een bankje op het vliegveld, maar echt kwalitatieve slaap was dat niet te noemen. Helemaal gebroken kwamen we op woensdag 18 april in Bogotá aan. We hebben in lange tijd niet meer zo lekker geslapen als in het hostel in de oude stad (die je echt moet gaan zien, overal staan koloniale gebouwtjes.) Op vrijdag de 20ste vertrokken we met de bus naar Acacías. Hoewel er in Colombia nog veel armoede heerst zijn de lijnbussen voor lange afstand superdeluxe. De stoelen kunnen erg ver naar achteren, er is heel veel beenruimte, er zijn televisies en airconditioning. Acacías is voor deze maand onze bestemming. Dit is een enigszins saai en nietszeggend plaatsje in de getroebleerde regio Meta; de regio waar de FARC zijn oorsprong heeft. Er is hier veel gebeurd. In de regio Meta zijn veel arme boeren en landbewerkers door de FARC gerekruteerd om mee te vechten voor hun socialistische idealen. We kennen geen details, maar weten dat er veel gewelddadigheden hebben plaatsgevonden hier. Buitenlandse zaken heeft deze regio aangemerkt als NIET REIZEN of DONKERROOD, dus niet verder vertellen dat we hier zitten… Verder is Acacías voor de Colombianen een toeristisch stadje vanwege het klimaat en de mooie natuur. Sinds de vrede met de FARC bloeit dit toerisme dan ook. De plek waar wij momenteel werken is een hotel/pension/restaurant dat net een beetje van de grond aan het komen is. Bovendien wordt er Engelse les gegeven door ons (de vrijwilligers) in de lokalen boven het woonhuis. Er is een zwembad (voor de hotelgasten en voor ons) en dat maakt de hete dagen lekker dragelijk. De eigenaren zijn een Colombiaanse (Johana) en een Noor (Stig). We merken dat ze heel erg aan het zoeken zijn. Er is weinig lesmateriaal beschikbaar en ze hebben hun restaurant nog niet op orde. Hulp accepteren vinden ze moeilijk, omdat ze alles onder controle willen houden. Dit geeft soms conflicten. Momenteel zijn we met 16 vrijwilligers (8 is eigenlijk het maximum), omdat Stig en Johana het sneu vinden om mensen af te wijzen. Wij zijn met verschillende plannen en tactieken in de weer om ze tóch te helpen en zaken op orde te krijgen. De ene dag balen we omdat het niet lukt, de andere dag zijn we helemaal in ons hum omdat we iets voor elkaar krijgen. We denken dat dit, ondanks de sporadische frustraties, erg leerzaam is voor ons! Op dit moment is Rie net begonnen met het in elkaar zetten van een lesmethode voor kinderen van 6 tot 12 jaar. Er komen heel vaak nieuwe vrijwilligers en de meesten hebben geen ervaring met lesgeven of kleine kinderen. We willen nu graag zorgen dat er een methode ligt die iedereen zo kan oppakken, maar ook op een manier dat de kinderen het leuk vinden om te leren (heel belangrijk!) Omdat dit heel veel werk is had Johana aangeboden voor eten te zorgen. Dat krijgen we namelijk nu niet, omdat dat er financieel gewoon nog niet in zit. In plaats van het eten heeft Rie gevraagd om een privékamer (vond ze heel spannend, leek net op om loonsverhoging vragen..) Maar.. het plan is goedgekeurd, dus nu bivakkeren we heel luxe met onze dikke kont in een mooie kamer, met heerlijk bed en eigen badkamer! Het weer begint nu wat op te klaren en het is tijd voor ons om wat boodschappen te doen voor de lunch en het ontbijt. Binnenkort zijn we er weer met een mooi verslag en dan zullen we jullie wat meer vertellen over hoe ons Spaans vordert en wat er allemaal lukt en niet lukt. Ook hebben we zicht op een volgend project, waar we jullie meer over zullen vertellen. Spannuuuund! Hasta luego! Yvo en Rianne
6 Comments
Clarina Butter
4/5/2018 23:56:50
Hallo wereldreizigers, genoten van jullie eerste reisverslag. Kijk nu al uit naar de volgende. Dikke kus
Reply
Guido Nafzger
4/5/2018 23:59:17
Hoi Yvo en Rianne,
Reply
Ma(rja)m
5/5/2018 10:38:53
Leuk, leest lekker weg!
Reply
Fiet
5/5/2018 12:02:22
Heerlijk om dit allemaal te lezen. Dank je wel.
Reply
Marianne
19/5/2018 12:52:06
Gaaf hoor! Mooie foto's ook. Heb nog niet alles kunnen lezen want ben druk met studie. Hier is het koud en donker. Ik zal jullie blog aan oma laten zien wanneer ik bij haar ben.
Reply
Leave a Reply. |
Yvo & RianneYvo en Rianne gaan aan de slag in Zuid-Amerika, lees hier hoe ze dat vergaat! Archieven
April 2022
Categorieën |